drukowanachatka

  Lubię bardzo książki autorstwa Agnieszki Lis. Są przemyślane, emocjonalne i dalekie od banału. Gdy dodamy do tego dobry styl pisarki otrzymujemy prawdziwą perełkę. "Karuzela" opisuje losy Renaty i jej rodziny. Akcja zamyka się w okresie sześciu miesięcy ich życia. Ona zajmuje się domem i trójką dzieci, jej mąż Mateusz, zarabia na rodzinę. Układ częsty i w ich przypadku sprawdzony. Niestety do czasu. Mateusza coraz częściej nie ma w domu. Jeździ w delegacje, zostaje po godzinach. Renata natomiast żyje w ciągłym biegu. Odwozi dzieci, sprząta, gotuje, przywozi dzieci, odrabia lekcje. To cały jej świat. Zupełnie nie ma czasu dla siebie. Prowadząc takie życie odczuwa zarówno zmęczenie psychiczne jak i fizyczne. Traci odporność, łapie przeziębienie za przeziębieniem. Ciężko jej przychodzi wyrabianie się z obowiązkami. Ciągle by tylko spała i odpoczywała. Na szczęście może liczyć na swoją przyjaciółkę i sąsiadkę zarazem, która czasem przywiezie lub odwiezie jej dzieci. To właś

 Moja przygoda czytelnicza z twórczością pani Miszczuk rozpoczęła się od jej wczesnych książek, które napisała będąc młodziutką dziewczyną. Mam na myśli tu takie tytuły jak; "Ja Anielica" , "Ja Diablica". Potem od czasu do czasu sięgałam po niektóre powieści autorki. Nie powiem, byłam zadowolona z lektury. Natomiast gdy trafiłam na książkę "Pustułka", no i teraz "Obsesję" całkowicie przepadłam. Pisarka skradła część mojej duszy. Tą część odpowiedzialną za wrażliwość na literaturę. Obie te powieści to thrillery, w przeciwieństwie do wcześniejszych utworów, bardziej zanurzonych w nurcie fantastyki. Zdecydowanie uważam, że Katarzyna Miszczuk powinna podążać drogą wytyczoną przez jej ostatnie utwory. Joanna Skoczek to niespełna trzydziestoletnia lekarka, o specjalności psychiatrycznej. Po rozwodzie zaczyna nowe życie u boku swojego kota, Kołtuna. Zatrudnia się w szpitalu na warszawskiej Pradze. Życie upływa jej zwyczajnie, od dyżuru, do dyżuru.  D

https://youtu.be/-qD1U1ACuw4 Zainteresowani?

  "Siostra" to kolejny thriller, po który sięgnęłam ostatnio i który okazał się być fantastycznie napisany. Jednym słowem mam  szczęście ostatnio do tego gatunku. Grace wychowują dziadkowie. Charlie wychowuje matka alkoholiczka. Dziewczynki spotykają się w szkole i szybko znajdują wspólny język. Od chwili poznania się już trzymają się razem. Do czasu, gdy dorosła już Charlie znika na  jakiś czas, a potem znienacka umiera.  Całe dzieciństwo Charlie chce poznać prawdę o swoim ojcu, chce go odnaleźć. Jednak jej matka skąpi jej informacji, jest przeciwna poszukiwaniom. Grace natomiast wini się za śmierć swego ojca. Nieszczęśliwy wypadek, któremu uległ w jej oczach przydarzył się za jej sprawą. Gdy traci jeszcze dodatkowo przyjaciółkę pogrąża się w otchłani czarnej jak noc rozpaczy. Nie funkcjonuje bez tabletek nasennych. Oddala się od swojego partnera Dana.  Marazm, depresja trwa długo, lecz w końcu pojawia się światełko w tunelu. Grace przypomina sobie, że kiedyś zakopały z

  Przy Folgate Street stoi dom. Bardzo nowoczesny. Dom zaprojektował znany architekt słynący z upodobania do minimalizmu. W domu tym chciałoby zamieszkać wiele osób. Niestety nie jest to dom dla każdego. Żeby zostać lokatorem trzeba przejść pomyślnie test weryfikujący oraz podpisać regulamin zawierający mnóstwo dziwacznych zakazów i nakazów. Zadziwiające jest to, że głownie udaje się to kobietom. Żaden mężczyzna nie został lokatorem. Emma, przerażona włamaniem do poprzedniego swojego mieszkania szuka spokojnego azylu. Dom zaprojektowany prze Edwarda Monkforda bardzo jej się podoba.  Udaje jej się przejść weryfikację i wydawać by się mogło, że ma to, czego chciała. Jednak od chwili zamieszkania w nowym lokum zaczynają się zgrzyty między nią a jej partnerem Simonem. Ona sama coraz bardziej zafascynowana jest właścicielem domu. Jane straciła dziecko. Jest pogrążona w rozpaczy. Wynajmując dom przy Folgate Street chce rozpocząć nowy rozdział w życiu. Szybko okazuje się, że między nią a Ed

  Już 25 października ukaże się na rynku polskim trzeci już tom fantastycznego cyklu autorstwa Sarah Maas. Nie wiem, co sprawia że książki tej autorki powodują wręcz uzależnienie. Ledwie skończy się czytać jeden tom, chce się sięgnąć po kolejny. I co więcej, kolejne wydają się być coraz lepsze, a już na pewno trzymają odpowiedni poziom. Już nie mogę się doczekać kiedy dorwę tę część w swoje wygłodniałe łapki. Czeka ktoś ze mną?