Przejdź do głównej zawartości

Wstrzymując oddech

Zanim sięgnęłam po "Wstrzymując oddech" zapoznałam się z kilkoma recenzjami. Wszystkie nad wyraz były pozytywne. Zasiadłam więc do lektury spodziewając się świetnej historii.
Jakub i Oliwia - para doskonała. Młodzi, piękni i zakochani.  Bajka? Być może, zwłaszcza, że Jakub traktuję swoją ukochaną jak księżniczkę. Jedno jej słowo, a jej życzenie zostaje spełnione. Wszystko układa się wspaniale. On ma świetną pracę, którą uwielbia, ona szykuje się do otwarcia kawiarni, która od zawsze była jej marzeniem.
Ale jak w każdej bajce czar kiedyś pryska. Jakub ulega wypadkowi samochodowemu. Jego śmierć pozbawia Oliwię chęci do życia.

"...Nie potrafiłam pogodzić się z twoją śmiercią. Było ciężko. Nie sądziłam, że kiedykolwiek będę gotowa rozpocząć dalszą wędrówkę bez ciebie..."

Nie ma w tym nic niezrozumiałego. Strata bliskiej osoby jet druzgocząca i na pewno bolesna. Oliwia nie daje sobie pomóc. Zachowuje się jak lunatyczka.  I nagle, po sześciu miesiącach staje się coś, co można nazwać przełomem.
Czy kobieta upora się z żałobą, zazna jeszcze szczęścia w życiu? A może przewrotny los szykuje jej jeszcze jedną przykrą niespodziankę?

Zgadzam się z opiniami osób, których recenzjami się zapoznałam, książka na pewno jest naszpikowana emocjami. Jednak dla mnie emocje w powieści to nie wszystko.  Potrzebuję jeszcze postaci z krwi i kości, do których zapałam sympatią lub antypatią, niemniej muszą oni być prawdziwi w tym, co robią. Oprócz emocji i bohaterów lubię jak akcja płynie wartko, tu mi tego zabrakło. Dodatkowo bohaterka mnie drażniła, a bohater był zbyt idealny, by choćby trochę zbliżyć się do realności.
Powieść natomiast spodoba się osobom, które lubią lektury poruszające, wyciskające łzy z oczu, które lubią historie o wielkiej miłości.

   Za możliwość zrecenzowania powieści dziękuję Wydawnictwu Novae Res.

Etykiety:

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk13 września 2020 13:34

    Na pewno przeczytam tę książkę i dużo sobie po niej obiecuję.

    OdpowiedzUsuń
  2. Izabela Wyszomirska13 września 2020 22:52

    Nie wykluczam, że może kiedyś po nią sięgnę 😉

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. lirith13 września 2020 23:06

      Chętnie sprawdzę, jakie wrażenie na Tobie książka wywarła.

      Usuń
  3. Sylwia*książka na prezent*14 września 2020 01:39

    Czasem tak jest, że fabuła dobra, a bohaterowie rozczarowują, ale muszę sama po nią sięgnąć, by się przekonać. Emocje są, więc może się skuszę :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Thieving Books14 września 2020 04:01

    Ah, za bardzo kusisz ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Taki jest świat14 września 2020 12:19

    Tytuł zapisuję sobie na później :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kachna

Kachna jest młoda. Kachna jest pogubiona. Kachna jest zbuntowana. Tytułowa bohaterka jest dziewczyną z przeszłością  i to nie byle jaką. Wychowywana przez ojca dla którego była ważna tylko reputacja i kariera, popada w konflikt z prawem, na skutek czego trafia do poprawczaka. Po wyjściu na wolność nie potrafi odnaleźć się w świecie. Na szczęście pojawia się tajemniczy Karol, który niczym dobry duch zabiera ją do osady, miejsca niesamowitego, oderwanego od rzeczywistości a jednak jak najbardziej normalnego. Dziewczyna ma tam przebyć swoją resocjalizację, poukładać swoje sprawy. Pomóc ma jej w tym prowadzenie dziennika, w którym ma zapisywać swoje myśli, spostrzeżenia. Kachna na początku nikomu z mieszkańców osady nie ufa. Nie rozmawia z nikim oprócz Karola,lecz jej miłość do książek skłania ją do wizyty w miejscowej bibliotece. Tam zaprzyjaźnia się z Wolfangiem, który okaże się dla niej nie tylko bratnią duszą.Kachna dostrzega też, że pisanie sprawia jej pewną przyjemność. Od tego mome
16 komentarzy
Czytaj więcej

Nabytki biblioteczne (131)

 Dawno nie chwaliłam się moimi zdobyczami. Nie oznacza to bynajmniej, że przestałam odwiedzać bibliotekę. Co to, to nie. Jednak jakoś coraz mniej czasu mam na wszystko, a ten poświęcony na czytanie mocno mi się skurczył. Nad czym bardzo ubolewam. Ostatnio jednak przytargałam kilka wspaniałości, więc spieszę z chwaleniem się: Paryż, 1940 rok. Trzy krawcowe próbują prowadzić możliwie normalne życie w okupowanym przez nazistów mieście. Każda z nich ma pewien sekret. Poraniona przez wojnę Mireille działa w ruchu oporu; Claire została uwiedziona przez niemieckiego oficera; Vivienne zaangażowała się w coś, o czym nikomu nie może opowiedzieć… Wojna zmusza trzy młode kobiety do podejmowania niełatwych decyzji, a skrywane tajemnice narażają je na ogromne niebezpieczeństwa. Przyjaciółki wspierają się, wierzą, że są wobec siebie lojalne, lecz czy nie grozi im zdrada? Czy przetrwają ten okrutny czas, a więzi między nimi pozostaną nienaruszone? Dwa pokolenia później Harriet, angielska
10 komentarzy
Czytaj więcej

Lata miłości

Po ten tytuł sięgnęłam głównie dlatego, iż akcja rozgrywa się  w czasach gdzie królowały Dzieci Kwiaty.  A ja mam sentyment do hipisów. Na początku poznajemy Celeste, która stoi u progu kariery wokalnej. Wszystko w jej życiu kręci się wokół śpiewu.  I to ta chęć zrobienia kariery, zdobycia sławy częściowo zrujnowała jej życie. Tak przynajmniej sama sądzi. Podczas jednej z szalonych nocy  pod wpływem LSD bierze udział w imprezie. Poddaje się narkotykowemu zatraceniu i uprawia seks ze świeżo poznanym piętnastolatkiem, Theodore. Owocem tej nocy jest jej córka, Lana, którą wychowuje samotnie. Stara się trzymać ją jak najdalej od  świata muzyki, chociaż wie, że dziewczynka odziedziczyła po niej piękny głos.  Całe dzieciństwo wmawiała córce, że tylko nauką i wykształceniem coś osiągnie. Lana nie ma więc przyjaciół, ani żadnych przyjemności na jakie mogą sobie pozwolić jej rówiśnicy. Po latach, gdy dziewczyna staje się kobietą, do Londynu przyjeżdża on, Theodore. Teraz właściciel winnic na p
3 komentarze
Czytaj więcej