Kastor

   "...Piekło jest puste. Diabły są na ziemi..."


Chcecie bajki? Macie bajkę.
"Kastor" to opowieść o bogatym, przystojnym Konstantym Lombardzkim, który kieruje się twardymi zasadami w życiu. Wzbudza szacunek, ale też lęk. Po dramatycznym dzieciństwie jego osobę spowija mrok. Po godzinach  walczy na ringu i staje się bezwzględnym, niezwyciężonym Kastorem. Oczywiście do czasu, gdy na jego drodze staje prawdziwy Kopciuszek. Anita jest sprzątaczką w firmie  Kostka i hostessą w klubie, w którym rozgrywają się walki. Nieśmiała, lecz niezwykle piękna dziewczyna od razu wpada mu w oko.
Jak wkrótce się okazuje i ona ma za sobą traumatyczne przeżycia. Kostek chce za wszelką cenę pomóc dziewczynie. Sam nie rozumie tego, co zaczyna czuć. Nigdy wcześniej bowiem nie pozwalał sobie na żadne uczucia. Miał być twardzielem. I nim był.

"....Nigdy wcześniej nie liczyłem się ze słowami wypowiadanymi do innych ludzi. Nie obchodziły mnie czyjeś uczucia, nie zważałem na to, że bywam bezlitosny, chamski i obcesowy. Nikt też nie liczył się ze mną - miałem być twardy, miałem być nieustępliwy, nie mogłem okazywać słabości. Dlatego teraz było to dla mnie dziwne, że tak bardzo się pilnuję, że ważę każde słowo, każdy gest..."


Czy dwoje ludzi z trudną przeszłością , każde ze swoimi demonami może stworzyć udany związek? A może zło którego doświadczyli nie pozwoli im otworzyć się na dobro?


Szczerze mówiąc nie wiem dlaczego lubię książki pani Agnieszki, nie przepadam przecież za historiami stricte miłosnymi. Jednak styl pisania autorki bardzo mi odpowiada. Akcja toczy się szybko, co sprawia, że opowiadane zdarzenia wydają się trochę nierzeczywiste, mało realne. Bohaterowie  są pokazani jako zbyt idealni, by być prawdziwymi. Niemniej te wszystkie minusy nie są w stanie mnie powstrzymać przed czekaniem na kolejną powieść pisarki. Co poradzę, że opisywane zdarzenia mnie mocno interesują, a nawet nierzeczywista bajkowość pozwala mi się oderwać od codzienności i zwyczajnie mi się podoba.
A Wy jaki macie stosunek do takich książek? Pochłaniacie je, czy raczej unikacie?