Przejdź do głównej zawartości

Zbyt krótkie szczęście

Zbyt krótkie szczęście - Paweł Pollak     "Zbyt krótkie szczęście" to z kolei drugi kryminał Pawła Pollaka, który miałam przyjemność przeczytać. Pierwszym była "Kanalia"i po zapoznaniu się z piórem autora, z miejsca wpisałam go na listę ulubionych pisarzy. Moje oczekiwania wobec "...szczęścia"były duże.
Głównym bohaterem powieści jest komisarz Marek Przygodny, który prowadzi  śledztwo w sprawie zabójstwa dwójki licealistów; Żanety i Patryka.
Młodzi ludzie zostają zastrzeleni na jednym z przystanków autobusowych we Wrocławiu.
Policjant nie jest jedyną osobą, która chce odnaleźć mordercę.
Swoje własne dochodzenie prowadzi także jego bliski znajomy dziennikarz, Jerzy Kuriata.
Panowie jednak nie wspierają się w swoich postępowaniach śledczych. Każdy działa po swojemu, nie chwaląc się wynikami, które nawiasem mówiąc u nich obu są raczej mizerne.
Odkrycie prawdy nie jest łatwe, brak  bowiem świadków przestępstwa, a wszelkie tropy prowadzą do nikąd.
Oczywiście okazuje się, że sprawca jest bliżej niż się wszyscy spodziewają, jednak długo pozostaje w gronie osób najmniej podejrzanych.
Książka pana Pollaka to kolejny dobrze dopracowany kryminał.
Co najbardziej w nim mnie urzekło to postać bezdomnego matematyka, którego Przygodny spotyka przed szkołą zamordowanych zakochanych.
Jego smutna historia porusza i nadaje dodatkowego waloru powieści.
Na łamach książki mamy również do czynienia z kilkoma śmiesznymi sytuacjami, a to za sprawą pobocznych bohaterów; dwóch niezbyt rozgarniętych posterunkowych.
Lektura dzięki temu nabiera ciekawszego kolorytu:
"...- najpierw musimy zatankować- Wójcik pokazał na mocno wychylony w lewo wsaźnik poziomu paliwa.
- Nie musimy.
- Nie pokazuje rezerwy, bo lampka się zepsuła, ale już na pewno jeździmy na rezerwie i to chyba długo.
- Nie o to mi chodzi.
Wojtkiewicz sięgnął do schowka i wyciągnął coś, co przypominało panel radia, ale nim nie było, gdyż ten od początku ich zmiany tkwił we właściwym miejscu, pozwalając na słuchanie wrocławskiej Eski. Chyba, że pojawiały się reklamy, wtedy przełączali na radio ZET.
- Mam zagłuszarkę - powiedział, lekko machając niepanelem, żeby pokazać, o czym mówi.
- Jaką zagłuszarkę?
- Zagłuszarkę sygnału.
- Nic nie rozumiem- przyznał się Wójcik. - Co to jest ta zagłuszarka i co ma do tego, że zaraz zabraknie nam benzyny?
- Samochody nie potrzebują do jeżdżenia benzyny, to wymyślono, żeby samochody dawały dochód też po sprzedaniu.
Wójcik przetrawił tę zaskakującą wiadomość.
- To po co kierowcy kupują benzynę, jak jej nie potrzebują?
- Bo myślą, że potrzebują. Na początku potrzebowali, ale przecież samochód wynaleziono bardzo dawno temu - Wojtkiewicz nie miał pewności, jak dawno,więc wolał  żadnych dat nie podawać - i nie ma siły, żeby przez tyle czasu konstruktorzy nie wymyślili silnika, który może jeździć bez benzyny...
...- A jak ten nowy  silnik nie jest na benzynę, to na co jest?- zainteresował się Wójcik.
- Na nic ..."
Jak łatwo się domyślić tych dwoje daleko za zagłuszarce nie dojechali, ale dostarczyli czytelnikowi wiele radości.
Polecam, szczególnie wielbicielom rodzimych powieści kryminalnych.


Książkę otrzymałam do recenzji od portalu Zaczytaj się!


Komentarze

  1. Raczej nie przeczytam z dość specyficznego powodu. Pamiętam, jaką pan Pollak zrobił awanture blogerowi o to, że mu się nie podobała jego książka. Nie mam ochoty na awanturę w razie czego, więc nie przeczytam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Rozumiem, choć nie slyszałam o tej awanturze. Mi akurat książka się podobała, więc chyba nie muszę się martwić;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Dziękuję za tę sympatyczną recenzję, natomiast do pani Scarlett mam pytanie, jakiemu blogerowi, kiedy i o jaką książkę rzekomo zrobiłem awanturę?

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie wiem, jak skomentować dialog pomiędzy tymi dwoma policjantami...;) Kryminał z elementami humoru? Czemu nie?
    A o awanturze nie słyszałam ale, podobnie jak autor, też chętnie dowiem się o co chodzi.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kachna

Kachna jest młoda. Kachna jest pogubiona. Kachna jest zbuntowana. Tytułowa bohaterka jest dziewczyną z przeszłością  i to nie byle jaką. Wychowywana przez ojca dla którego była ważna tylko reputacja i kariera, popada w konflikt z prawem, na skutek czego trafia do poprawczaka. Po wyjściu na wolność nie potrafi odnaleźć się w świecie. Na szczęście pojawia się tajemniczy Karol, który niczym dobry duch zabiera ją do osady, miejsca niesamowitego, oderwanego od rzeczywistości a jednak jak najbardziej normalnego. Dziewczyna ma tam przebyć swoją resocjalizację, poukładać swoje sprawy. Pomóc ma jej w tym prowadzenie dziennika, w którym ma zapisywać swoje myśli, spostrzeżenia. Kachna na początku nikomu z mieszkańców osady nie ufa. Nie rozmawia z nikim oprócz Karola,lecz jej miłość do książek skłania ją do wizyty w miejscowej bibliotece. Tam zaprzyjaźnia się z Wolfangiem, który okaże się dla niej nie tylko bratnią duszą.Kachna dostrzega też, że pisanie sprawia jej pewną przyjemność. Od tego mome

Nabytki biblioteczne (131)

 Dawno nie chwaliłam się moimi zdobyczami. Nie oznacza to bynajmniej, że przestałam odwiedzać bibliotekę. Co to, to nie. Jednak jakoś coraz mniej czasu mam na wszystko, a ten poświęcony na czytanie mocno mi się skurczył. Nad czym bardzo ubolewam. Ostatnio jednak przytargałam kilka wspaniałości, więc spieszę z chwaleniem się: Paryż, 1940 rok. Trzy krawcowe próbują prowadzić możliwie normalne życie w okupowanym przez nazistów mieście. Każda z nich ma pewien sekret. Poraniona przez wojnę Mireille działa w ruchu oporu; Claire została uwiedziona przez niemieckiego oficera; Vivienne zaangażowała się w coś, o czym nikomu nie może opowiedzieć… Wojna zmusza trzy młode kobiety do podejmowania niełatwych decyzji, a skrywane tajemnice narażają je na ogromne niebezpieczeństwa. Przyjaciółki wspierają się, wierzą, że są wobec siebie lojalne, lecz czy nie grozi im zdrada? Czy przetrwają ten okrutny czas, a więzi między nimi pozostaną nienaruszone? Dwa pokolenia później Harriet, angielska

Lata miłości

Po ten tytuł sięgnęłam głównie dlatego, iż akcja rozgrywa się  w czasach gdzie królowały Dzieci Kwiaty.  A ja mam sentyment do hipisów. Na początku poznajemy Celeste, która stoi u progu kariery wokalnej. Wszystko w jej życiu kręci się wokół śpiewu.  I to ta chęć zrobienia kariery, zdobycia sławy częściowo zrujnowała jej życie. Tak przynajmniej sama sądzi. Podczas jednej z szalonych nocy  pod wpływem LSD bierze udział w imprezie. Poddaje się narkotykowemu zatraceniu i uprawia seks ze świeżo poznanym piętnastolatkiem, Theodore. Owocem tej nocy jest jej córka, Lana, którą wychowuje samotnie. Stara się trzymać ją jak najdalej od  świata muzyki, chociaż wie, że dziewczynka odziedziczyła po niej piękny głos.  Całe dzieciństwo wmawiała córce, że tylko nauką i wykształceniem coś osiągnie. Lana nie ma więc przyjaciół, ani żadnych przyjemności na jakie mogą sobie pozwolić jej rówiśnicy. Po latach, gdy dziewczyna staje się kobietą, do Londynu przyjeżdża on, Theodore. Teraz właściciel winnic na p