Przejdź do głównej zawartości

Zwłoki powinny być martwe

Okładka książki Zwłoki powinny być martwe   Po tą książkę sięgnęłam głównie dlatego, że zarówno wydawca jak i brzmienie tytułu sugerowało świetną zabawę. Kryminały bardzo lubię. Te na wesoło również. A więc; czy naprawdę dobrze się bawiłam? Zaraz się przekonacie.
Dwie nauczycielki, historyczka Ala i biologiczka Julia wraz z rozpoczęciem wakacji udają się na Warmię, gdzie uroczą leśniczówkę zamieszkuje kuzyn Alicji, Marcin. Jest on leśniczym a także małżonkiem Grażyny oraz ojcem dwójki "bajkowych dzieci" Jasia i Małgosi.
Kobiety przyjeżdżają z Gdańska z zamiarem aktywnego wypoczynku. Niemniej jednak wypoczynku. Niestety przewrotny los ma wobec nich inne plany.
W krótkim czasie po przyjeździe, nasze bohaterki wybierają się na mały rekonesans po okolicznym lesie. Znajdują przy okazji wielkie skupisko słodkich malin. A w malinach niebyt miłe dla oka znalezisko, w postaci eleganckiego i najwyraźniej nieżyjącego mężczyzny.
Po upewnieniu się, że trup jest na pewno trupem, udają się czym prędzej na pobliski komisariat policji, gdzie zostają przesłuchane przez sierżanta Podgórskiego i razem z nim wracają na miejsce zbrodni.
 "... Cholera, ktoś go ukradł - powiedziałam ze zdziwieniem i zgrozą, a Podgórski spojrzał na mnie tak, jakbym nagle stanęła na rękach...
...Zwłok ani śladu. Jakby wyparowały. Dałabym sobie głowę obciąć, że facet nie żył, kiedy mu sprawdzałam puls. Nie słyszałam o przypadku, żeby osobnik nieposiadający tętna był żywy! I na nóż mi nie nachuchał! Co jest grane?! I co pomyślą sobie gliniarze?!..."


Od tej chwili  w okolicach leśniczówki dzieją się dziwne rzeczy i zwykle ich świadkami są obie panie. Oczywiście jedna przez drugą prześcigają się w pomysłach i domysłach, jednocześnie prowadząc swoje własne, prywatne mini śledztwo.
Nie zachwyca to policji, natomiast sama osoba Julii trochę bardziej zachwyca sierżanta Podgórskiego, z czego skwapliwie korzystają obie.


Powieść jest dość intersująca, chwilami naprawdę zabawna. Jednak jeśli chodzi kryminały na wesoło to nikt nie doścignie według mnie Joanny Chmielewskiej i Olgi Rudnickiej. Dla mnie są to prawdziwe mistrzynie gatunku, nie umniejszając rzecz jasna  niczego pani Pruskiej.
 Podsumowując; książkę warto przeczytać, ale nie oczekując od niej wielkich salw śmiechu. Ja natomiast bardzo chętnie przeczytam jakiś inny kryminał tej autorki.

Etykiety

Etykiety:

Komentarze

  1. Agnieszka Kaniuk22 listopada 2017 08:12

    Tym razem raczej się nie zdecyduję.:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. lirith22 listopada 2017 08:14

      oki. W końcu jest tyle książek do przeczytania. Nie sposób przeczytać wszystkiego:)

      Usuń
  2. Thieving Books22 listopada 2017 10:33

    Na zimowy wieczór jak znalazł :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. lirith22 listopada 2017 11:05

      Tak myslę. Jakoś zimą jest większy apetyt na kryminały

      Usuń
  3. Karolajna22 listopada 2017 10:38

    To chyba książka dla mnie, chętnie przeczytam. ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kachna

Kachna jest młoda. Kachna jest pogubiona. Kachna jest zbuntowana. Tytułowa bohaterka jest dziewczyną z przeszłością  i to nie byle jaką. Wychowywana przez ojca dla którego była ważna tylko reputacja i kariera, popada w konflikt z prawem, na skutek czego trafia do poprawczaka. Po wyjściu na wolność nie potrafi odnaleźć się w świecie. Na szczęście pojawia się tajemniczy Karol, który niczym dobry duch zabiera ją do osady, miejsca niesamowitego, oderwanego od rzeczywistości a jednak jak najbardziej normalnego. Dziewczyna ma tam przebyć swoją resocjalizację, poukładać swoje sprawy. Pomóc ma jej w tym prowadzenie dziennika, w którym ma zapisywać swoje myśli, spostrzeżenia. Kachna na początku nikomu z mieszkańców osady nie ufa. Nie rozmawia z nikim oprócz Karola,lecz jej miłość do książek skłania ją do wizyty w miejscowej bibliotece. Tam zaprzyjaźnia się z Wolfangiem, który okaże się dla niej nie tylko bratnią duszą.Kachna dostrzega też, że pisanie sprawia jej pewną przyjemność. Od tego ...
16 komentarzy
Czytaj więcej

Lata miłości

Po ten tytuł sięgnęłam głównie dlatego, iż akcja rozgrywa się  w czasach gdzie królowały Dzieci Kwiaty.  A ja mam sentyment do hipisów. Na początku poznajemy Celeste, która stoi u progu kariery wokalnej. Wszystko w jej życiu kręci się wokół śpiewu.  I to ta chęć zrobienia kariery, zdobycia sławy częściowo zrujnowała jej życie. Tak przynajmniej sama sądzi. Podczas jednej z szalonych nocy  pod wpływem LSD bierze udział w imprezie. Poddaje się narkotykowemu zatraceniu i uprawia seks ze świeżo poznanym piętnastolatkiem, Theodore. Owocem tej nocy jest jej córka, Lana, którą wychowuje samotnie. Stara się trzymać ją jak najdalej od  świata muzyki, chociaż wie, że dziewczynka odziedziczyła po niej piękny głos.  Całe dzieciństwo wmawiała córce, że tylko nauką i wykształceniem coś osiągnie. Lana nie ma więc przyjaciół, ani żadnych przyjemności na jakie mogą sobie pozwolić jej rówiśnicy. Po latach, gdy dziewczyna staje się kobietą, do Londynu przyjeżdża on, Theodore....
3 komentarze
Czytaj więcej

Pasjans

Tori jest pesymistycznie nastawioną do życia pesymistką. Buntuje się przeciwko wszystkiemu. Na niczym jej nie zależy. Nie lubi towarzystwa.  Z nikim  praktycznie nie rozmawia. Zaledwie toleruje jedną z koleżanek z klasy, wysłuchuje jej opowieści o chłopcach, modzie i wszystkich rzeczach, które powinny interesować  typowe nastolatki. Cóż, Tori nie jest typowa.  Ma właściwie jedną pasję - prowadzi bloga i jemu poświęca każdą chwilę. Wszystko się zmienia gdy do jej szkoły  zaczynają uczęszczać dwaj chłopcy; jej dawny przyjaciel z dzieciństwa Lukas i nieznany jej Michael. Obaj starają się za wszelką cenę trzymać blisko Tori, chcą się zaprzyjaźnić. Dziewczyna jest raczej nieufna, przecież przyjaźń jej nie interesuje. Razem z pojawieniem się w jej życiu owych chłopców w szkole dzieją się dziwne rzeczy. Ktoś założył stronę internetową pod nazwą Pasjans. Za pomocą tej strony przekazuje uczniom filmiki, wiadomości, organizuje imprezy. Tori jest zaniepokojona, każd...
2 komentarze
Czytaj więcej