Przejdź do głównej zawartości

Żmijowisko

Okładka książki Żmijowisko O Wojciechu Chmielarzu ostatnio zrobiło się głośno. Wstyd było nie znać żadnej powieści autora, dlatego też zainteresowałam się nim bliżej. I całe szczęście, bo wiem już, że nie bez powodu o nim słychać.
"Żmijowisko" to dopiero początek mojej przygody z twórczością pisarza.  Jak widać po okładce na podstawie książki powstaje serial pod tym samym tytułem i aż zacieram łapki, aby go zobaczyć i porównać z powieścią.
W Żmijowisku, małej wiosce Krzysztof i Joanna prowadzą gospodarstwo agroturystyczne. Wychowują trójkę dzieci., gdzie najstarszy syn, Damian odegra w nadchodzących zdarzeniach znaczną rolę.
Grupa znajomych ze studiów przyjeżdża do agroturystyki  na urlop. Spędzają czas na plotkach, piciu, i nocnych imprezach. Niby jest sympatycznie i miło, ale coś wisi w powietrzu.
Kamila i Arek to małżeństwo, wychowujące dwójkę dzieci. Nie łączy ich wielka miłość, bardziej przywiązanie i właśnie potomstwo. Cieniem na związek kładzie się relacja Kamili z Robertem. Kiedyś tych dwoje było parą i Arek do dziś widzi i czuje chemię między nimi. Czy takie spotkanie we wspólnym gronie było dobrym pomysłem?
Dodatkowo problem stanowi Adaoma, nowa dziewczyna Roberta, wobec której Kamila nie potrafi ukryć zazdrości.
Podczas gdy dorośli zajmują się własnymi problemami, córka Arka i Kamili oddala się od reszty. Nie wraca na noc, wzbudzając niepokój i panikę nie tylko rodziców.
Od tego wydarzenia mija rok, a po Adzie nadal ani śladu. Kamila jest całkowicie zdruzgotana, a Arek jakby z czasem osłabł w poszukiwaniach. Jednak po roku przyjeżdża na miejsce zdarzenia i stara się  odnaleźć córkę. Na miejscu nie jest mile witany, gospodarze martwią się, że jego obecność wypłoszy im letników. Media bowiem swego czasu nie pozostawiły na nim suchej nitki, traktując go jako winnego zaginięcia Ady.
Tymczasem nieopodal Żmijowiska, w leśniczówce mieszka  biznesmen Kajetan Rybak z żoną alkoholiczką i nastoletnią, sprawiającą duże kłopoty córką Sabiną. Sabina ma w sobie wiele złości, nienawiści. Emocje w niej buzują, nie radzi sobie sama ze sobą i nie bardzo kto ma jej pomóc w ich uporządkowaniu. Zaczyna kolegować się z Damianem i czytelnik wie, że nie wyniknie z twego nic dobrego. Dziewczyna świetnie umie manipulować i zawsze dostaje to, czego chce. A chce naprawdę dużo/. Czy Damian sprosta jej wymaganiom, czy oprze się jej niejednokrotnie chorym żądaniom?


Książka Wojciecha Chmielarza to prawdziwy majstersztyk, z powalającym zakończeniem i fantastycznie prowadzoną akcją. Nie ma tu chwili na nudę, znużenie.  Wartka akcja, świetnie skonstruowani bohaterowi oraz całe morze emocji to chyba idealny przepis na doskonałą powieść. Spędziła emocjonujące chwile w Żmijowisku i chcę więcej. Przede mną więc kolejne lektury opatrzone nazwiskiem pisarza i wierzę, że równie mocno wywrą na mnie wrażenie.
Jeżeli ktoś jeszcze nie zapoznał się a autorem, to zachęcam do zmiany, tego stanu rzeczy.  Warto po stokroć.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kachna

Kachna jest młoda. Kachna jest pogubiona. Kachna jest zbuntowana. Tytułowa bohaterka jest dziewczyną z przeszłością  i to nie byle jaką. Wychowywana przez ojca dla którego była ważna tylko reputacja i kariera, popada w konflikt z prawem, na skutek czego trafia do poprawczaka. Po wyjściu na wolność nie potrafi odnaleźć się w świecie. Na szczęście pojawia się tajemniczy Karol, który niczym dobry duch zabiera ją do osady, miejsca niesamowitego, oderwanego od rzeczywistości a jednak jak najbardziej normalnego. Dziewczyna ma tam przebyć swoją resocjalizację, poukładać swoje sprawy. Pomóc ma jej w tym prowadzenie dziennika, w którym ma zapisywać swoje myśli, spostrzeżenia. Kachna na początku nikomu z mieszkańców osady nie ufa. Nie rozmawia z nikim oprócz Karola,lecz jej miłość do książek skłania ją do wizyty w miejscowej bibliotece. Tam zaprzyjaźnia się z Wolfangiem, który okaże się dla niej nie tylko bratnią duszą.Kachna dostrzega też, że pisanie sprawia jej pewną przyjemność. Od tego mome

Nabytki biblioteczne (131)

 Dawno nie chwaliłam się moimi zdobyczami. Nie oznacza to bynajmniej, że przestałam odwiedzać bibliotekę. Co to, to nie. Jednak jakoś coraz mniej czasu mam na wszystko, a ten poświęcony na czytanie mocno mi się skurczył. Nad czym bardzo ubolewam. Ostatnio jednak przytargałam kilka wspaniałości, więc spieszę z chwaleniem się: Paryż, 1940 rok. Trzy krawcowe próbują prowadzić możliwie normalne życie w okupowanym przez nazistów mieście. Każda z nich ma pewien sekret. Poraniona przez wojnę Mireille działa w ruchu oporu; Claire została uwiedziona przez niemieckiego oficera; Vivienne zaangażowała się w coś, o czym nikomu nie może opowiedzieć… Wojna zmusza trzy młode kobiety do podejmowania niełatwych decyzji, a skrywane tajemnice narażają je na ogromne niebezpieczeństwa. Przyjaciółki wspierają się, wierzą, że są wobec siebie lojalne, lecz czy nie grozi im zdrada? Czy przetrwają ten okrutny czas, a więzi między nimi pozostaną nienaruszone? Dwa pokolenia później Harriet, angielska

Lata miłości

Po ten tytuł sięgnęłam głównie dlatego, iż akcja rozgrywa się  w czasach gdzie królowały Dzieci Kwiaty.  A ja mam sentyment do hipisów. Na początku poznajemy Celeste, która stoi u progu kariery wokalnej. Wszystko w jej życiu kręci się wokół śpiewu.  I to ta chęć zrobienia kariery, zdobycia sławy częściowo zrujnowała jej życie. Tak przynajmniej sama sądzi. Podczas jednej z szalonych nocy  pod wpływem LSD bierze udział w imprezie. Poddaje się narkotykowemu zatraceniu i uprawia seks ze świeżo poznanym piętnastolatkiem, Theodore. Owocem tej nocy jest jej córka, Lana, którą wychowuje samotnie. Stara się trzymać ją jak najdalej od  świata muzyki, chociaż wie, że dziewczynka odziedziczyła po niej piękny głos.  Całe dzieciństwo wmawiała córce, że tylko nauką i wykształceniem coś osiągnie. Lana nie ma więc przyjaciół, ani żadnych przyjemności na jakie mogą sobie pozwolić jej rówiśnicy. Po latach, gdy dziewczyna staje się kobietą, do Londynu przyjeżdża on, Theodore. Teraz właściciel winnic na p