Przejdź do głównej zawartości

Paranoja - przedpremierowo

Okładka książki Paranoja "Paranoja" to kontynuacja "Obsesji", ale niech nie martwią się ci, którzy nie czytali pierwszej książki cyklu. Bardzo łatwo można wyciągnąć wnioski, z tego, co wydarzyło się wcześniej, z czym musieli zmagać się bohaterowie powieści. Niemniej uważam, że warto sięgnąć po obie książki, a to z tego względu, że są naprawdę dobre.
Marek Zadrożny, lekarz medycyny sądowej tym razem  stanie praktycznie oko w oko z psychopatą, który swoim ofiarom wiąże czerwone nitki na częściach ciała lub ubrania. Oczywiście śledztwo prowadzi jego przyjaciel, komisarz Sebastian Pol, ale Zadrożny chcąc nie chcąc, ale zdecydowanie bardziej chcąc, jest zamieszany w sprawę. Policja nie wierzy w działania domniemanego psychopaty.


"...- Słuchaj może mam paranoję, ale naprawdę wydaje mi się, że te sprawy się ze sobą w jakiś sposób łączą -powiedział. - Dzisiaj znowu znalazłem na zwłokach czerwoną nitkę.
- Stary, nie łączą się. Polska to nie Ameryka. Psychopata trafia się raz na dziesięć lat. To są zwyczajne samobójstwa..."


"...- Marek, zdajesz sobie sprawę z tego, jak to brzmi? Co wspólnego miałby mieć bezdomny ze sławną projektantką mody i koleżanką mojej babci?- zapytał powoli. - To absurdalne!
- Czerwoną włóczkę.
- Nic nie łączy tych spraw. Powtórzę raz jeszcze: sprawdziliśmy włóczkę znalezioną przy emerytce i przy projektantce. To nie była ta sama włóczka.
- Czerwona nitka łączy te sprawy- zaparł się medyk - Może nie chodzi o konkretną nitkę, ale na przykład  o kolor!.."


Śledztwo się toczy, giną kolejne osoby. Z tym, że jedną z tych osób udaje się odnaleźć żywą. Niestety żywa czy martwa nic nie wnosi do sprawy. Uratowany dziennikarz bowiem nie widział sprawcy i nic nie potrafi powiedzieć o porwaniu.
W międzyczasie obaj panowie, Marek i Sebastian zmagają się ze sprawami natury uczuciowej. Mimo że są zdeklarowanymi kawalerami, to potrzebują u swego boku mieć kobietę. I to nie pierwszą lepszą, co to to nie. Ale jak wiadomo, sprawy miłosne są trudniejsze do rozwiązania niż zagadki kryminalistyczne. Mężczyźni staną więc przed nie lada wyzwaniem.
Jest to tym trudniejsze, że Marek ulega poważnemu wypadkowi. A może przewrotnie, skutki wypadku okażą się dla niego korzystne?
Zachęcam gorąco do lektury "Paranoi". Jest świetnie napisana, ma bohaterów, których nie sposób nie lubić (nawet w podobnej do robota prokurator zaczynają budzić się cieplejsze uczucia, no dobrze, okruchy uczuć. Ale zawsze). Fabuła, pomysł i brawurowa akcja sprawiają, że książkę połyka się w jednym kawałku.


Za możliwość zapoznania się z powieścią dziękuję serdecznie Wydawnictwu W.A.B.
Zachćecam o

Komentarze

  1. Jestem bardzo ciekawa tej książki. 😊

    OdpowiedzUsuń
  2. Pierwszy tom bardzo przypadł mi do gustu :) Kontynuacja już czeka :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pierwszy tom bardziej mi się podobał, ale ten też jest bardzo dobry.

      Usuń
  3. Nie znam tej serii, ale jeśli kiedyś przypadkiem na nią natrafię, to dam jej szansę.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kachna

Kachna jest młoda. Kachna jest pogubiona. Kachna jest zbuntowana. Tytułowa bohaterka jest dziewczyną z przeszłością  i to nie byle jaką. Wychowywana przez ojca dla którego była ważna tylko reputacja i kariera, popada w konflikt z prawem, na skutek czego trafia do poprawczaka. Po wyjściu na wolność nie potrafi odnaleźć się w świecie. Na szczęście pojawia się tajemniczy Karol, który niczym dobry duch zabiera ją do osady, miejsca niesamowitego, oderwanego od rzeczywistości a jednak jak najbardziej normalnego. Dziewczyna ma tam przebyć swoją resocjalizację, poukładać swoje sprawy. Pomóc ma jej w tym prowadzenie dziennika, w którym ma zapisywać swoje myśli, spostrzeżenia. Kachna na początku nikomu z mieszkańców osady nie ufa. Nie rozmawia z nikim oprócz Karola,lecz jej miłość do książek skłania ją do wizyty w miejscowej bibliotece. Tam zaprzyjaźnia się z Wolfangiem, który okaże się dla niej nie tylko bratnią duszą.Kachna dostrzega też, że pisanie sprawia jej pewną przyjemność. Od tego mome

Nabytki biblioteczne (131)

 Dawno nie chwaliłam się moimi zdobyczami. Nie oznacza to bynajmniej, że przestałam odwiedzać bibliotekę. Co to, to nie. Jednak jakoś coraz mniej czasu mam na wszystko, a ten poświęcony na czytanie mocno mi się skurczył. Nad czym bardzo ubolewam. Ostatnio jednak przytargałam kilka wspaniałości, więc spieszę z chwaleniem się: Paryż, 1940 rok. Trzy krawcowe próbują prowadzić możliwie normalne życie w okupowanym przez nazistów mieście. Każda z nich ma pewien sekret. Poraniona przez wojnę Mireille działa w ruchu oporu; Claire została uwiedziona przez niemieckiego oficera; Vivienne zaangażowała się w coś, o czym nikomu nie może opowiedzieć… Wojna zmusza trzy młode kobiety do podejmowania niełatwych decyzji, a skrywane tajemnice narażają je na ogromne niebezpieczeństwa. Przyjaciółki wspierają się, wierzą, że są wobec siebie lojalne, lecz czy nie grozi im zdrada? Czy przetrwają ten okrutny czas, a więzi między nimi pozostaną nienaruszone? Dwa pokolenia później Harriet, angielska

Lata miłości

Po ten tytuł sięgnęłam głównie dlatego, iż akcja rozgrywa się  w czasach gdzie królowały Dzieci Kwiaty.  A ja mam sentyment do hipisów. Na początku poznajemy Celeste, która stoi u progu kariery wokalnej. Wszystko w jej życiu kręci się wokół śpiewu.  I to ta chęć zrobienia kariery, zdobycia sławy częściowo zrujnowała jej życie. Tak przynajmniej sama sądzi. Podczas jednej z szalonych nocy  pod wpływem LSD bierze udział w imprezie. Poddaje się narkotykowemu zatraceniu i uprawia seks ze świeżo poznanym piętnastolatkiem, Theodore. Owocem tej nocy jest jej córka, Lana, którą wychowuje samotnie. Stara się trzymać ją jak najdalej od  świata muzyki, chociaż wie, że dziewczynka odziedziczyła po niej piękny głos.  Całe dzieciństwo wmawiała córce, że tylko nauką i wykształceniem coś osiągnie. Lana nie ma więc przyjaciół, ani żadnych przyjemności na jakie mogą sobie pozwolić jej rówiśnicy. Po latach, gdy dziewczyna staje się kobietą, do Londynu przyjeżdża on, Theodore. Teraz właściciel winnic na p