Przejdź do głównej zawartości

Czerwone jak krew

Okładka książki Czerwone jak krew "Czerwone jak krew" stanowi pierwszą część trylogii o Lumikki Andersson. Jest to powieść kryminalna skierowana głównie do młodzieży.
Bohaterką każdej części jest siedemnastoletnia licealistka.

"...Rodzice wydumali dla niej imię, które nijak się miało do bajkowej rzeczywistości. Śnieżka Andersson. Włosy nie były czarne jak hebanowe drzewo, cera nie lśniła bielą, usta nie biły po oczach czerwienią. Farba do włosów i makijaż upodobniłyby ja do bajkowej imienniczki, tylko po co ?.."

Lumikki uczy się w liceum artystycznym i jest wielka indywidualnością. Nie ma przyjaciół, radzi sobie ze wszystkim sama, chodzi własnymi ścieżkami.
Mieszka również sama, z dala od rodzinnego domu.
Pewnego razu przez przypadek w szkolnej ciemni fotograficznej natyka się na schnące banknoty.
Budzi się w niej żyłka detektywistyczna i nastolatka postanawia sprawdzić dokąd zaprowadzi ją trop pozostawionych pieniędzy.
Pech sprawia,że zostaje nakryta na śledzeniu podejrzanej osoby i zmuszona zostaje do współpracy.
Okazuje się, że plecak z pieniędzmi znajduje w swoim własnym ogrodzie, podczas trwającej imprezy Elisa, córka miejscowego policjanta.
Ponieważ wszystkie banknoty były pobrudzone krwią, a Elisa i jej dwójka przyjaciół nie myśleli zbyt trzeźwo, wyczyścili je zaczęli suszyć w szkolnej ciemni.
Lumikki pomaga kolegom w wyjaśnieniu sprawy i oczywiście pakuje się w poważne tarapaty.
Czy wyjdzie z tego obronną ręką? Czy dzięki swoim umiejętnościom i inteligencji sprawi, że sprawiedliwości stanie się zadość?  I czy zyska w końcu przyjaciół?
Książkę czyta się szybko, jest ona napisana bardzo przystępnym językiem, akcja toczy się wartko, nie ma przydługich, męczących opisów.
Nie jest to jednak lektura, która wnosi do naszego życia jakieś wielkie emocje, przeżycia. Raczej jest to powieść, którą po przeczytaniu pamięta się krótko.
Niemniej  tak do oderwania się, czy zabicia czasu nadaje się świetnie.

Komentarze

  1. Słyszałam o tej trylogii i zazwyczaj czytelnicy wyrażają się na jej temat w samych superlatywach, ale jak widzę, ciebie zbytnio nie zachwyciła. Zatem i ja będę ostrożnie podchodzić do tej lektury nie obiecując sobie po niej zbyt wiele.

    OdpowiedzUsuń
  2. No, na kolana mnie nie powaliła, ale może dlatego,że młodzieżą już dobrych parę lat już nie jestem, a to książka raczej dla młodych czytelników;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I ja już jestem stara dupa :) Mimo to jest kilka młodzieżówek, którymi ''podniecam'' się jak nastolatka przed pierwszą randką :))

      Usuń
  3. A mnie do serii jakoś nie ciągnie, chociaż nie mówię nie ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Ostatnio głośno o tej serii, po tym jak autorka odwiedziła Polskę.
    A chętnie bym się zapoznała z jej książkami. :))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Kachna

Kachna jest młoda. Kachna jest pogubiona. Kachna jest zbuntowana. Tytułowa bohaterka jest dziewczyną z przeszłością  i to nie byle jaką. Wychowywana przez ojca dla którego była ważna tylko reputacja i kariera, popada w konflikt z prawem, na skutek czego trafia do poprawczaka. Po wyjściu na wolność nie potrafi odnaleźć się w świecie. Na szczęście pojawia się tajemniczy Karol, który niczym dobry duch zabiera ją do osady, miejsca niesamowitego, oderwanego od rzeczywistości a jednak jak najbardziej normalnego. Dziewczyna ma tam przebyć swoją resocjalizację, poukładać swoje sprawy. Pomóc ma jej w tym prowadzenie dziennika, w którym ma zapisywać swoje myśli, spostrzeżenia. Kachna na początku nikomu z mieszkańców osady nie ufa. Nie rozmawia z nikim oprócz Karola,lecz jej miłość do książek skłania ją do wizyty w miejscowej bibliotece. Tam zaprzyjaźnia się z Wolfangiem, który okaże się dla niej nie tylko bratnią duszą.Kachna dostrzega też, że pisanie sprawia jej pewną przyjemność. Od tego mome

Nabytki biblioteczne (131)

 Dawno nie chwaliłam się moimi zdobyczami. Nie oznacza to bynajmniej, że przestałam odwiedzać bibliotekę. Co to, to nie. Jednak jakoś coraz mniej czasu mam na wszystko, a ten poświęcony na czytanie mocno mi się skurczył. Nad czym bardzo ubolewam. Ostatnio jednak przytargałam kilka wspaniałości, więc spieszę z chwaleniem się: Paryż, 1940 rok. Trzy krawcowe próbują prowadzić możliwie normalne życie w okupowanym przez nazistów mieście. Każda z nich ma pewien sekret. Poraniona przez wojnę Mireille działa w ruchu oporu; Claire została uwiedziona przez niemieckiego oficera; Vivienne zaangażowała się w coś, o czym nikomu nie może opowiedzieć… Wojna zmusza trzy młode kobiety do podejmowania niełatwych decyzji, a skrywane tajemnice narażają je na ogromne niebezpieczeństwa. Przyjaciółki wspierają się, wierzą, że są wobec siebie lojalne, lecz czy nie grozi im zdrada? Czy przetrwają ten okrutny czas, a więzi między nimi pozostaną nienaruszone? Dwa pokolenia później Harriet, angielska

Lata miłości

Po ten tytuł sięgnęłam głównie dlatego, iż akcja rozgrywa się  w czasach gdzie królowały Dzieci Kwiaty.  A ja mam sentyment do hipisów. Na początku poznajemy Celeste, która stoi u progu kariery wokalnej. Wszystko w jej życiu kręci się wokół śpiewu.  I to ta chęć zrobienia kariery, zdobycia sławy częściowo zrujnowała jej życie. Tak przynajmniej sama sądzi. Podczas jednej z szalonych nocy  pod wpływem LSD bierze udział w imprezie. Poddaje się narkotykowemu zatraceniu i uprawia seks ze świeżo poznanym piętnastolatkiem, Theodore. Owocem tej nocy jest jej córka, Lana, którą wychowuje samotnie. Stara się trzymać ją jak najdalej od  świata muzyki, chociaż wie, że dziewczynka odziedziczyła po niej piękny głos.  Całe dzieciństwo wmawiała córce, że tylko nauką i wykształceniem coś osiągnie. Lana nie ma więc przyjaciół, ani żadnych przyjemności na jakie mogą sobie pozwolić jej rówiśnicy. Po latach, gdy dziewczyna staje się kobietą, do Londynu przyjeżdża on, Theodore. Teraz właściciel winnic na p